Voor pianoleerlingen volgt nu een uitleg over de majeur en mineur akkoorden in hun grondleggingen.
Een akkoord is een samenklank bestaande uit drie of meer tonen. Akkoorden worden genoemd naar hun belangrijkste toon. In een C Akkoord is dus C de belangrijkste toon. Deze toon is de grond (toon) waarop het akkoord rust. Bij een F Akkoord is dus de F de belangrijkste ofwel grondtoon.
Zet je rechterduim op een C. Druk de toetsen van de eerste, derde en vijfde vinger in. je speelt nu CEG. C is de grondtoon, E de middelste toon en G de bovenste toon. Dit is een C akkoord.
Speel nu ook eens een D akkoord, een E akkoord enzovoort. Zeg hardop de namen van de toetsen en bij voorkeur ook hun functie. Hun functie is telkens: grondtoon, middelste en bovenste toon.
Op dit moment speel je akkoorden maar het is nog niet duidelijk of je een majeur of een mineur akkoord speelt. Hoe kom je daar nu achter?
Als we het C akkoord bestaande uit de noten CEG bekijken dan valt op dat er van de grondtoon tot en met de middelste toon vijf toetsen zitten. Waarom? C,Cis,D,Dis,E. Dat zijn er vijf! Van de middelste tot en met de bovenste toon zijn er vier: E,F,Fis,G. Die optelsom van vijf plus vier maakt dat er hier sprake is van een majeur akkoord.
Als we een A akkoord spelen dan drukken we A,C,E in. Van A tot en met C zijn er vier en van C tot en met E zijn er vijf. Dat is het tegenovergestelde van het majeur akkoord. Hier is sprake van een mineur akkoord.
Het symbool voor een majeur akkoord is een grote letter boven de melodie, een c majeur akkoord leidt tot C boven de melodie genoteerd. Zie je achter de grote letter een m dan weet je dat er sprake is van een mineur akkoord.
De meest voorkomende majeur akkoorden op een rijtje:
C: C-E-G. D: D-Fis-A. E: E-GIS-B. F: F-A-C. G: G-B-D. A: A-Cis-E. Bes: Bes-D-F. Reken deze akkoorden ook eens na. Als het goed is dan geldt bij ieder akkoord weer grondtoon, vijf plus vier.
De meest voorkomende mineur akkoorden op een rijtje: Cm: C-Es-G. Dm: D-F-A. Em: E-G-B. Fm: F-As-C. Gm: G-Bes-D. Am: A-C-E. Bm: B-D-Fis. Reken de akkoorden ook eens na. Als het goed is dan geldt bij ieder akkoord grondtoon plus vier plus vijf.
Uit welke tonen bestaat een Fis akkoord? En een As akkoord?
Tot slot: we weten dat bijvoorbeeld een G Mineur akkoord bestaat uit de tonen G-Bes-D. Waarom heet die middelste toon nu Bes en niet Ais?
Een akkoord bestaat uit altijd uit drie letters die niet elkaars buren maar elkaars overburen zijn. Een Ais is een soort A, namelijk een verhoogde A. A is de buurman van G. Dat doen we bij akkoorden niet. Een Bes is een vorm van een B, namelijk de verlaagde B. De B is de overbuurman van de G en is als het om akkoorden gaat, de juiste letter om te kiezen.
Nalezen? In deze PDF vind je alles op een rijtje:
VIDEO CHAG SAMEACH PRESENTATION WCF/GCNA: https://youtu.be/4qiAPLqrdfQ
(Starting at 16.16m).
‘Chag Sameach presentation’ world carillon federation congress 2021 by Mathieu Daniël Polak
• Intro ‘Chanukiah’ from the Chag Sameach book.
Shalom my friends!
My name is Mathieu Daniel Polak, carillonneur and composer. I am a carillonneur in the Netherlands at Erasmus University Rotterdam, the Markttoren in Spakenburg and I am a teacher at Carillon Centrum Nederland in Amersfoort.
My presentation today is about the music used in the most famous Jewish holidays. With old traditional compositions and new compositions and arrangements for carillon by my hand, I introduce you to the melodies of the Jewish holidays.
I’ll play musical examples from a few books. (Show the books). Some of these books are for sale at music shops. My compositions and arrangements in the ‘Chag Sameach book’ are central to my presentation. I can send you this book as a PDF if desired.
The theme of this conference is MUSIC FOR ALL PEOPLE. Everyone in a town or village will feel welcomed by carillon sounds. I am convinced that the Jewish population of a town would love to hear their songs. The music is pleasant to hear for everybody.
• Music example from the ‘Chag Sameach book’ my composition ‘Shalach Manos’. (Chag Sameach, p. 74).
‘Chag Sameach’ is a suite for carillon, which focuses on the Jewish holidays. ‘Chag Sameach’ means ‘a joyful and good holiday wished ‘and is the usual greeting to most Jewish festivals. ‘Chag Sameach’ is my most recent carillon work, which originated in 2018 when I decided to combine my passions: – playing the carillon, – composing and – my love for Jewish music and letting it merge into one whole. The premiere of ‘Chag Sameach’ with new compositions and arrangements was performed on 7 May 2019 by carilloneur Boudewijn Zwart on the carillon of the Westertoren. The Westertoren is located next to the Anne Frank House on the Prinsengracht inAmsterdam. On 1 February 2020,’Chag Sameach’ was awarded the Visser Neerlandia Prize, an important Dutch-Belgian culture prize.
We start with the High Holidays, a period that begins with Rosh ha Shanah (Jewish New Year) followed by 10 days of personal contemplation and repentance and ends with Yom Kippur (Day of Atonement). Jewish holidays start at sunset and are based on the moon, on the lunar calendar. Because of this lunar calendar, the Jewish year has 354 days. Rosh ha Shanah and Yom Kippur always fall in the period September/October. Via Google, the exact dates of the Jewish holidays are easy to find.
During the High Holidays, in the synagogue, someone blows on the Shofar (Ramshorn). During ‘Rosh ha Shanah’ prayers are made for a good, sweet, and fruitful year. Use is to eat apples with honey.
• Music example the song ‘Le Shanah Tovah’, a good year wished. (Jewish Fake Book, p. 142).
I can imagine that it is difficult for you to find appropriate music for the Jewish Holidays, since most of the songs are in Hebrew. One solution could be to purchase a book like the Jewish Fake Book and search the titles on the internet. A detailed explanation of Jewish music during the holidays can be found in the introduction to the ‘Chag Sameach Book’, which I can send you as a PDF.
As mentioned, Yom Kippur is 10 days after Rosh ha Shanah. The eve, Erev Yom Kippur, is of great importance. This evening is called ‘Kol Nidre’ and means all vows. People are being told of the wrong deeds and unfulfilled promises of the previous year. At Yom Kippur people do not eat for a whole day. If you are empty, you are open and fresh to start a new year. The Bible story about Jona is read. He did not fulfill his duties. The Kol Nidrei melody is known by the composition of Max Bruch.
Another well-known melody sung at both Rosh ha Shana and Yom Kippur is the ‘Avinu Malkeinu’ (Our Father, Our King)
• Music example From the ‘Chag Sameach book’ my composition ‘Avinu Malkeinu’ (Chag Sameach, p 28/29).
Because of the many Jewish Holidays, I must limit myself with this presentation to the most famous: The Yamim Noraim (High Holidays), Chanuka, Purim and Passover.
We proceed with Chanukah, the Feast of Light and the re-inauguration of the Second Temple in Jerusalem, which takes place in December.
There was only one jug of oil, just enough to keep the Temple’s Menora (Seven-Armed Candlestick) on for a day, but as it turned out, the light remained on for eight days. A great miracle. On the dreidel (and 4-sided toll) are the four letters, which are about that miracle.
- Music examples ‘Mi Y’malel’ (Who can retell?) (Jewish Fake Book, p. 147)
- ‘Ner Li’ (I have a candlestick, a Chanuka children’s song. (Chag Sameach, p. 66).The ‘Purim feast’ talks about the salvation of the Jews in Persia from Haman, a feared general in the service of King Ahasveros. The Jewish girl Esther is married to the king. She heard Haman wanted to kill all Jews. Therefore, she made a plan to avoid that. The feast takes place in the month of February or March. Hamansoren (A sweet pastry) is eaten, and people dress up as Queen Esther, Haman, Ahasveros or as Mordechai, Esther’s uncle and re- enact the Purim story (Purim Spiel). Because of all the fun, one could compare this feast to Carnival.
- Music examples ‘Ani Purim’ (I am Purim) (Jewish Fake Book, p. 152)
- ‘Chag Purim’ (The Feast of Purim) (Chanukah booklet, p. 7)
- ‘A Wicked, Wicked Man’ (Jewish Fake Book, p. 151).‘Passover’ is also known as the spring festival, freedom or matze festival. During this festival, the liberation of the Jews from slavery in Egypt is commemorated. The feast takes place in March or April. It starts with Seder’s Night. There is singing and the well-known question that is asked is ‘Why is this evening different from all other evenings?’. The Seder Night has an educational side. Young people are made curious about the symbols on the Seder dish
such as matze, the bitter herb, the hard boiled egg. The evening ends with the song ‘LeShanah Haba’ah be Yerushalayim’ (Next year in Jerusalem).
- Music examples ‘Avadim Hayinu’ (Slaves were us and now we are free). (Jewish Fake Book, p. 156)
- ‘Ma Nishtana II’ (Why is this evening different?) (Jewish Fake Book, p. 155).I hope I have been able to paint a picture for you of what music you could play on the carillon around the Jewish holidays. Most melodies are simple and are singable for everyone, especially children. However, my new compositions in the ‘Chag Sameach book’ have more of the character of listening music. They can be listened to on YouTube and Soundcloud and are performed by the carillonneurs Boudewijn Zwart, Georg Wagner, Ariane Toffel and Henk Verhoef.Let us be creative. Besides the Hebrew songs you could play songs related to the festivals. For example, if you could find songs about apples or honey, that would fit to the New Year feast. If you would find a song about Jona, that would be fine for Yom Kippur. Songs about light are suitable for Chanukah. For Purim, one might want to play marches (Haman) or funny music. ‘Let my people go’ would be an excellent song for Pesach.I conclude this presentation with the song ‘Dayeneinu’ and thank you very much for your attention. However, firstly I would like to thank Anneloes ter Horst (friend at Beit ha Chidush), Anton Molenaar (my coach and advisor) and Moshe Lewkowitz (colleague carillonneur and arranger) for their help on the realization of this presentation. If you want to know more about Chag Sameach I am willing to answer your questions via email or chat and I invite you to have a look at my website www.mathieudanielpolak.comI wish you still many more beautiful Congress days to come. Greetings of the Netherlands!
• Music example from the ‘Chag Sameach book’ my composition ‘Dayeinu’ (It’s enough). (Chag Sameach, p. 96).
Annotations to the presentation of Chag Sameach June 2021 WCF/GCNA by Mathieu Daniël Polak
The presentation
Before the presentation starts, (00.00 – 00.42) we listen to Chanukiah, a Hebrew work for carillon composed and performed by Mathieu Daniël Polak. The Chanukiah is a nine-armed candlestick used for Chanukah, ‘the festival of lights’ and marks the rededication of the Second Temple in 164 before C.E. (Common Era). The festival lasts for eight days, commemorating the “oil miracle” in Jerusalem’s Second Temple in 164 BC. The miracle is that there was one jar of kosher oil, actually for one day only, to burn the Menorah – the seven-armed candlestick used in the First Temple – during the purification of the Temple. However, the jar did not run out of oil, but poured enough for eight days. The first day begins after sunset on the 24th of the Jewish month Kislew. On this day the shamash (the servant candle) lights the first candle and so on every day, until all eight-day candles are burning. Chanukah came to be widely celebrated and remains one of the most popular Jewish religious festivals.
All Jewish Festivals (01.10): Shabbat (the seventh day of the Jewish week), Rosh Hashanah (New Year), Yom Kippur (Day of Atonement), Sukkot (Festival of Tabernacles commemorating the dwelling during their 40-year in the Sinai desert), Shemini Atzeret (Final day of Sukkot), Simchat Torah (Rejoicing the Jewish Law), Chanukah (Festival of Lights), Purim (Commemoration the survival of the Jewish people in the 5th century before C.E. The Persian rulers have been destroyed. The story is from the Megillat (Book) Esther, Pesach (spring festival) and Shavuot (Marks the giving of the Torah at Mount Sinai). Note: The Jewish day starts with sunset and ends with sunset the day after.
• The video presentation treats: Rosh Hashanah, Yom Kippur, Chanukah, Purim & Pesach.
Music for all people (01.28 – 01.44): the carillonneur is not only a musician. During the concert he is literally sitting above the people but actually should stay among them and is one of them. As a fellow citizen he/she lives like everyone else in human society, which inspires him/her to perform his/her carillon concerts as beautifully and creatively as possible. I agree with the philosopher Maxine Greene: ’A citizen is somebody who has regard for the integrity of other people and out of that regard, out of the feeling of kinship, a community or civil society may take shape.’
Shalach Manos (Sending of Portions or Purim Basket) (02.26-03.40) is a carillon work composed by Mathieu Daniel Polak and performed by Henk Verhoef at the carillon of the Peter Tower in Woerden (The Netherlands). On Purim Jews exchange gifts and make donations to the poor within mind that everyone should have the possibility to eat and drink during this festival. This tradition is derived from the Megillat (Book) Esther.
• Pictures during the performance of Shalach Manos (02.26-03.40): Wester Tower Amsterdam, Market Tower Spakenburg, Tower of Our Lady Amersfoort, Carillon School Amersfoort, Peter Tower Woerden. All in The Netherlands.
Chag Sameach (03.44) is a Suite for Carillon which consists of new Hebrew compositions and arrangements of traditional melodies for the Yamim Noraim, the Jewish High Holidays. The works are written by Mathieu Daniël Polak and composers like Joel Engel, Samuel Naumbourg, Jacques Fromenthal Halevy.
A Hebrew (03.47) is someone related to the ancient northern Semitic people that were ancestors of the Jews. Patriarch Abraham is referred a single time as the Ivri which is the singular form of the Hebrew word for Hebrew (plural: ivrim or ibrim). In practice, both words, Hebrew of Jewish, could be used interchangeably.
The Visser Neerlandia Prize (04.36). Herman Lodewijk Alexander Visser (1872-1943) was a Jewish philosopher and lawyer who committed suicide during the Second World War. He absolutely did not want to end up in an extermination camp. He donated half of his fortune to the General Dutch Covenant. This Covenant wards prizes to people who influence Dutch and Belgian culture.
The Jewish calendar (05.07-05.25) is different from the conventional calendar, which is based on the cycle of the sun. The Jewish calendar is based on the cycle of the moon. The moon goes around the earth in about 29,5 days, a lunar month. Every Jewish month starts with a new moon. The lunar year has 354 days – the conventional year 365 days. Once in four years an extra month in the Jewish calendar is added, which is necessary because according to the Torah Pesach is a spring festival. Nissan in which Pesach takes place, always must always be in the spring season. Looking at the picture shown now, we can see the names of the Jewish months in Hebrew and transliterations. Looking at the Nissan month it is situated in March/April.
The Shofar (05.38) is the only real Jewish musical instrument made of a ram’s horn and only used for Jewish religious purposes. The Shofar is blown in synagogue services on Rosh Hashanah and at the end of Yom Kippur. It is also blown every weekday morning in the month running up to Rosh Hashanah. The Shofar produces two sounds Teruach and Tekiah, Teruach is a serie of very short, staccato sounds, calling us to rouse from our spiritual slumber and Tekiah is one long note that acts as a kind of summons. On Rosh Hashanah, we are traditionally called to reaffirm God’s sovereignty.
Le Shanah Tovah (05.50 – 06.39) is a traditional song (arr. MDP) played on the carillon of the Belgian Monument in Amersfoort (The Netherlands). When the German army invaded Belgium in 1914, Belgian civilians and soldiers fled to the Netherlands, which was neutral during World War I. When the war was over, an enormous monument was built by Belgian soldiers as a gift of gratitude to the Dutch sheltering the refugees.
Notes on Yom Kippur (07.07 – 08.00). The Day of Atonement is the Holiest day in Judaism. According to the tradition, God inscribes each person’s fate for the coming year into a book: The Book of Life at Rosh Hashanah. At Yom Kippur the verdict will be sealed. In between the two days (Rosh Hashanah and Yom Kippur) we find the days of awe. Every Jew will try to amend his/her behavior and seeks forgiveness for the wrong deeds done to God and fellow humans. Vidui – confessions – will be made.
Avinu Malkeinu (Our Father, Our King) (08.00 – 08.40). Each line of the prayer begins with the words Avinu Malkeinu and is then followed by varying phrases. In the Ashkenazic (East- European Jewish) rite, the Ark is openend during Avinu Malkeinu and at the end of the prayer, the Ark is closed. Some words of the prayer: Kotveinu b’Sefer (inscribe us in the Book of Life), Chotmeinu (Seal us/our names in the Book of Life), Chadesh Aleinu (renew us).
Chanukah (08.50-09.50). The first festival day begins after sunset on the 24th of the Jewish month Kislew and continues for eight days. In the second century before C.E. (Common Era), the Holy Land was ruled by Seleucids (Syrian-Greek) who forced the people of Israel to accept Greek culture and beliefs. A small group led by Judah the Maccabee, fought the Seleucids, and defeated them. After that, the Second Temple in 164 before C.E. (Common Era) could be rededicated to the service of God. A miracle happened; a one-day supply of kosher oil turned out to be enough to let the menorah candles lit for eight days.
More Chanukah songs: Sevivon sov sov sov, Hanerot Halelu, Oh Chanukah, Dreidel Songs.
Erratum: In the presentation I call latkes apple cookies, but they are a kind of potato pancakes. This mistake occurred because we call potato ‘aardappel’ in Dutch.
Mi Y’malel (10.03 – 11.21). “Who can tell of the heroic deeds of Israel? Who can count them? In every generation a hero arises to save the people. Listen! In those days at this time The Maccabee saved us.” Ner Li (11.24 – 12.09). “I have a candle, I have a small thin candle, On Chanukah my candle will light, my candle will glow, I will sing songs.”
Purim (12.12 – 13.15): Purim has more of a national than a religious character. Some obligations are listening to the reading, usually in synagogue, of the Book of Esther, sending food gifts to friends, charity for the poor and eating a festive meal.
The traditional songs (arr. MDP) Chag Purim & A Wicked, Wicked Man are now listened to at the Carillon Tower Bunschoten Spakenburg. Performance: MDP.
The carillon tower was built in 1985, in honor of the city’s 600th anniversary and has a height of 23 meters. Initially, the carillon had 42 bells cast by the Eijsbouts Bell Foundry. Later 5 bells from Petit & Fritsen were added.
Ani Purim (13.35 – 14.20): I am Purim, happy and funny. After all, it’s only once a year that I come to visit.
Chag Purim (14.22 – 15.30). Purim Time is a big festival for the Jewish people with masks, noisemakers (rattles), songs being danced. Wind your noisemakers on ‘rash rash rash’. Presents, treats, sweets and other nice things are given to each other.
A Wicked, Wicked Man (15.32 – 16.20. “Oh, once there was a wicked, wicked man and Haman was his name, sir. He wanted to murder all the Jews though they were not to blame, sir. O today we will merry be, O today we will merry, merry be. O, today we will merry, merry be and nash (eat) some hamantashen.” A hamantash (‘Haman pocket’) is a triangular filled cookie, for example poppy seed (the oldest and most traditional variety) or
lekvar (prune jam), date, apricot and raspberry) and is associated with the Jewish holiday
of Purim. The name refers to Haman, the villain in the Purim story.
Pesach (16.21 – 17.25). Festive holiday commemorating the liberation from slavery in Egypt. All leaven, whether in bread or other mixture, is prohibited and only unleavened bread, called matzo, may be eaten. The matzo symbolizes both the Hebrews’ suffering while in bondage and the haste with which they left Egypt during the Exodus. Passover is also sometimes called the Festival of the Unleavened Bread. At the first night, the Seder, foods of symbolic significance are eaten. Maror and Chazeret: Bitter herbs symbolizing the bitterness and harshness of the slavery in Egypt. Charoset: A sweet, brown mixture representing the mortar and brick used by the Hebrew slaves to build the storehouses or pyramids. Karpas: A vegetable other than bitter herbs representing hope and renewal. Zeroah: A roasted lamb shank bone. It is special as it is the only element of meat on the Seder Plate, symbolizing the Passover sacrifice. The blood of the sacrificed lamb was painted on the doorway of enslaved Israelites houses so that God would pass over that house during the tenth plague. Beitzah: A roasted egg, symbolizing the festival sacrifice that was offered at the Temple in Jerusalem, then roasted and eaten as part of the meal on Seder night. Three Matzot: The sixth symbolic item on the Seder table is a plate of three whole matzot, which are stacked and separated from each other by cloths or napkins. Salt water: A bowl of salt water, which is used for the first “dipping” of the Seder, is not traditionally part of the Seder Plate but is placed on the table beside it.
The word Pesach mean: ‘He passed over.’ God skipped the houses of the Hebrews during the final of the ten Plagues of Egypt.
Avadim Hayinu (17.44 – 18.53). “We were slaves to the Pharaoh in Egypt – now we are free.” (Arr. And performed by MDP).
Mah Nishtanah (18.54 – 19.56). The first words of a phrase meaning ‘’Why is tonight different from all other nights?’’ The phrase appears at the beginning of each line of The Four Questions. These questions are asked by children at the Pesach Seder. Answers to the questions: we eat only matzah because our ancestors could not wait for their breads to rise because we had to flee. We eat Maror, a bitter herb, to remind us of the bitterness of slavery, green vegetables in salt water symbolizes the tears, we recline at the Seder table because in ancient times, a person who reclined at a meal was a free person, while slaves and servants stood. We eat only roasted meat because that is how the Pesach lamb is prepared during sacrifice in the Temple of Jerusalem. (Arr. And performed by MDP).
Dayeinu (21.36 – end). The words means: ‘’It is enough.’’ The song is about being grateful to God for all the gifts he gave the Jewish people, such as taking them out of slavery, giving them the Torah and Shabbat. And if God had given only one of the gifts, it would have still been enough. (Arr. MDP, performed by Henk Verhoef).
New composition by Mathieu Daniël Polak. Annette Scholten (lame sonore) & Nanke Flach (piano) performing Mi Sheberach.
Mathieu says about this piece:
De woorden van Mi Sheberach spreek je uit om je naaste die ziek is steun te betuigen.
Het gebed, vooral gesproken in de Synagoge maar ook thuis te reciteren, begint met “Moge Hij die zegent.”
Voor verschillende dagen in de week bestaan er Mi Sheberach gebeden. Ook is het mogelijk het gebed persoonlijk in te kleden door bijvoorbeeld de naam te noemen voor wie je het gebed uitspreekt.
Mathieu Daniêl Polak had de klank van de lame sonore in gedachte toen hij deze compositie maakte. De lame sonore ziet hij als een instrument waar melancholie, nostalgie, hoop en vertrouwen elkaar vinden. Met Annette Scholten (lame sonore) en Nanke Flach (piano) weet hij zijn compositie in goede handen.
Audio via YouTube: https://youtu.be/0t-EdFflPXw
The sheet music could be downloaded via this link: Mi Sheberach april 2020 – Full Score
Picture of the first page of Mi Sheberach:
Mi Sheberach (Hebrew: is a prayer for people in need of healing.
May the one who blessed our ancestors, Avraham, Yitzchak and Ya’akov, Sarah, Rivkah, Rachel and Leah bless and heal ……..
May God give him/her support and strength, patience of spirit and courage. May the physician have wisdom and sound judgment for alleviating pain and suffering and the sufferer be thoroughly healed in spirit and in body. May he/she have many more years of life and health for giving thanks and praise to the all-merciful and faithful Healer, for a length of days, and let us say: Amen.
Moge degene die onze voorouders Avraham, Yitzchak en Ya’akov, Sara, Rivka, Rachel en Lea gezegend heeft, ook zegenen en genezen de zieke ……
Moge De Eeuwige hem/haar steunen en sterken met geduld en moed.
Moge De Eeuwige aan de arts de wijsheid en het inzicht geven om het lijden te verzachten en aan de zieke spoedig volledig herstel geven, genezing van lichaam en ziel. Moge De Eeuwige hem/haar nog vele jaren van gezondheid geven om God, de betrouwbare en barmhartige, te danken en te zegenen, tot in lengte van dagen. En laten we zeggen: Amen.
Bron/Source: Sidur (Prayer Book) of Beit ha Chidush Amsterdam
Beverwijk (NL) carillon concert, maandag 15 juni 2020: Beverwijk carillon concert
Sluis (NL) carillon concert, zondag 19 juli 2020: Zomerconcert Sluis
Stabkirche Hahnenklee (DL), 23 juli 2020: Hahnenklee 23 juli 2020
Boxtel (NL), zondag 26 juli 2020: Boxtel carillon concert
Rhenen (NL), Cuneratoren: zaterdag 1 augustus 2020: Chag Sameach Rhenen
Amersfoort, Onze Lieve Vrouwetoren, donderdag 6 augustus 2020: zomeravondconcert: Zomeravondconcert Amersfoort
Nijmegen, Stevenstoren, donderdag 20 augustus: carillonconcert: Nijmegen concert programma
Roter Turm Halle carillon concert (DL), 30 augustus 2020: Carillon Concert Halle
Weesp, Open Monumentendag Concert: 12 september 2020
Monnickendam & Woerden, 19 september 2020
Almere Haven, woensdag 7 oktober 2020, 19.15 – 19.55: Almere programma concert Joodse muziek
Toelichting Carillon Concert Boxtel
Toelichting Carillon Concert Rhenen
Toelichting Carillon Concert Beverwijk
BIOGRAFIE Mathieu Daniel Polak
Op vrijdag 17 april zal ik een concert geven met Keltische muziek op beiaard. De arrangementen zal ik binnenkort maken en publiceren in dit bericht.
Op 1 februari 2020 ontving Mathieu Daniël Polak uit handen van de vicevoorzitter van het Algemeen Nederlands Verbond (ANV), de heer Gui van Gorp, de Visser-Neerlandiaprijs.
Polak was daarmee een van de twee laureaten. De andere prijs werd overhandigd aan Prof. Dr. Ludo Simons. De locatie van de uitreiking was het Stadhuis van Turnhout aan de Grote Markt.
De Visser-Neerlandiaprijs is genoemd naar Herman Lodewijk Alexander Visser (Amersfoort 24 april 1872-Deventer 28 mei 1943). Visser was een Joodse filosoof en jurist, die tijdens de Tweede Wereldoorlog zelfmoord verkoos in plaats van in een concentratiekamp omgebracht te worden. Visser heeft de helft van zijn vermogen nagelaten aan het Algemeen Nederlands Verbond, waarmee het fonds voor de ANV Visser-Neerlandiaprijs is gevormd.
De jury zei over Polak’s werk: ‘’ Mathieu Daniël Polak verricht baanbrekend werk met componeren en arrangeren van carillonmuziek. Hij draagt bij aan creatieve en innovatieve veranderingen in het ‘beiaardlandschap’ door het gebruik van niet-Westerse muzikale elementen in zijn composities en arrangementen. Deze innovaties voegt hij toe aan de reeds bestaande traditionele en stijleigen vormen van beiaardmuziek, een traditie met een geschiedenis van ruim 500 jaar. Mathieu Polak’s meest recente carillonwerk is Chag Sameach (vreugdevolle en goede feestdagen), een suite voor carillon waarin de Joodse feestdagen centraal staan, zoals Purim, Pesach, Chanukah, Yom Kippur en Rosh Hashanah.’’
De laudatio werd verzorgd door Boudewijn Zwart. Boudewijn is beiaardier, organist en pianist en heeft verschillende composities op zijn naam staan. Boudewijn Zwart is stadsbeiaardier van Dordrecht, Ede, Gouda, Amsterdam, Bergambacht, Schoonhoven, IJsselstein, Barneveld, Apeldoorn, Wageningen en Zeewolde. Hij is president van de internationale beiaardiervereniging Eurocarillon. Boudewijn Zwart heeft op dinsdag 7 mei 2019 de première gegeven van de compositie Chag Sameach op het carillon van de Westertoren te Amsterdam. Een concert dat veel aandacht in de media heeft gehad en o.a. leidde tot een artikel in het Parool alsmede aankondigingen in het NIW en bij Joods bij de EO.
Boudewijn prees het werk van Mathieu Daniël Polak. In zijn laudatio zei hij onder meer: ‘’de composities zijn echt geschreven door een beiaardier. De stukken zijn snel in te studeren en met gemak foutloos uit te voeren. Anders dan bij sommige moderne muziek is het logisch geschreven en voor een groot publiek toegankelijk. Het is mooi dat er een boek is gekomen met Joodse muziek dat in première gebracht kon worden op de Westertoren in Amsterdam, een plek naast het Anne Frank Huis.’’ Boudewijn Zwart speelde ter illustratie op het oefenklavier enkele composities en arrangementen uit het boek Chag Sameach voor. Boudewijn vertelde dat hij sinds de publicatie van het boek regelmatig op carillons in binnen en buitenland uit het boek Chag Sameach heeft gespeeld. Een van de werken die Boudewijn speelde op het oefenklavier was Vidui: https://youtu.be/JBMtaJYke2E
Na de laudatio en overhandiging sprak Mathieu Daniël een dankwoord uit. Hij bedankte vooralles en vooreerst musicoloog Anton Molenaar die de aanvraag tot de prijs had ingediend, de ANV voor de toekenning van de prijs, zijn echtgenote voor alle support, zijn collega’s en vrienden, zijn moeder voor het altijd kritisch beluisteren of de emotionele lading van zijn composities duidelijk overkomt en uiteraard de mensen die aanbevelingsbrieven hadden geschreven.
De aanbevelingsbrieven om de Visser-Neerlandia aan Mathieu Daniël Polak toe te kennen zijn geschreven door: Prof. Dr. Ofer ben Amots, Prof. Dr. Jeroen D’hoe, Prof. Dr. Etty Mulder, componist Jeff Hamburg, fluitiste Eleonore Pameijer, Dr. Leo Samama en Dr. Luc Rombouts.
In het dankwoord vertelde Polak hoe belangrijk het is dat alle Nederlanders door het carillon verwelkomd worden. Dat geldt niet alleen voor de authentieke inwoners maar beslist ook voor de nieuwe Nederlanders. Polak hoop dat andere componisten en arrangeurs zich door uitgenodigd voelen, mede door de Visser-Neerlandia Prijs, bijvoorbeeld Indonesische, Surinaamse, Arabische en Chinese muziek te maken voor het carillon.
Voorafgaande aan de uitreiking hadden de beiaardiers Georg Wagner, Ariane Toffel en Christian Michel een Chag Sameach concert gegeven op het carillon van de Pieterstoren in Turnhout. Georg en Ariane speelde Night in a Sukkah samen: https://youtu.be/_sAVfXiT86M
Introductie
Op 10 september 2018 zijn Ruth en ik getrouwd. Als huwelijksreisbestemming hadden we het moederland van Ruth, Peru uitgekozen. Toch moesten we nog een tijdje doorsparen om de reis te kunnen maken. Uiteindelijk konden we op 16 oktober 2019 op het vliegtuig stappen en kwamen we dezelfde dag (vanwege het tijdsverschil inderdaad op dezelfde dag aan) in Lima.
De reis is dermate lang zodat een directe vlucht bijna een must genoemd mag worden. Het vliegveld is gesitueerd in de wijk Callao, bij de zee. Vandaar uit duurde het nog twee uur om met de taxi het hotel te bereiken.
De eerste dagen in Lima
We hadden een hotel in de wijk Miraflores. Dat is min of meer de wijk waar alle toeristen naartoe gaan vanwege de goede hotels, restaurants en winkels.
Het is belangrijk dat je weet welke richting je uitloopt. Ruth kent heel goed de weg en wist dat bepaalde wijken, die soms onopvallend dicht bij Miraflores liggen, gevaarlijk zijn.
Het is beslist niet aan te raden, ook in de betere wijken niet, om tassen los om je schouder te dragen; je bent hem namelijk zo kwijt.
In Miraflores namen we koffie en churros (een snack gemaakt van gefrituurd deeg) bij Manolo. Deze zaak is in Lima heel bekend. We bezochten winkelcentrum Larcomar alwaar we een lunch gebruikten met uitzicht op de Pacific.
We konden vanuit Miraflores naar de wijk Barrancos lopen alwaar we de Brug der Zuchten (Puente de los Suspiros) hebben bewonderd. Bij de brug speelden straatmuzikanten het lied La Flor de la Canela (de Kaneelbloem) dat ons lijflied is en ik in Nederland dikwijls op het carillon speel.
Cuzco
Op 18 oktober namen we het vliegtuig naar de ‘keizerlijke’ stad Cuzco. De term keizerlijk komt doordat het voor de zestiende eeuw de hoofdstad was van het rijk van de Inca.
Cuzco is heel hooggelegen. Ik dacht dat het niet zo’n vaart zou lopen maar toen de deuren van het vliegtuig opengingen, viel ik vanwege de hoogte bijna flauw. In het hotel raadde het personeel ons aan Cocathee te drinken als medicijn tegen hoogteziekte. Naast het drinken van deze thee en het eten van cocasnoepjes hebben we toch maar ook bij de Farmacia tabletten gekocht.
De stad is prachtig en het centrale plein, de Plaza de Armas, is een plek waar je je dagen kunt vermaken. Blikvanger zijn twee kathedralen. In een van de kathedralen zijn we binnen gelopen toen er een eerste communie plaatsvond. Van de kathedraal wordt veel gebruik gemaakt. We hoorden de klokken beieren bij een huwelijksceremonie en de kathedraal is opengesteld voor toeristen. Een ding is zeker, Peru is een heel katholiek land waar het geloof in alles waarneembaar en voelbaar is.
We bezochten het Museo Inca. Daar leerde ik dat het Inca Rijk eigenlijk net op volle kracht was toen de Spanjaarden de boel in de zestiende eeuw overnamen. Het verbaast mij dat in Zuid-Amerika de voertaal Spaans is terwijl je toch zou vermoeden dat iedereen het liefste de taal van de onderdrukkers zo snel mogelijk zou willen vergeten?
Naar ik begrijp wordt in ieder geval in Cuzco ook de inheemse taal, het Quechua, gesproken.
Cuzco is al hooggelegen maar het leek ons toch een leuk idee om nog een eind door te klimmen. Via een kunstenaarswijk konden we naar de hoogste wijk wandelen. Aldaar gingen we op de foto met in klederdracht gestoken Peruanen.
In Cuzco vind je veel winkels met alpaca producten. Waarschijnlijk zullen vooral toeristen de alpaca sjaals, truien en aanverwante producten kopen want al is het voor ons goedkoop, de gemiddelde Peruaan verdient niet veel. De munteenheid in Peru is de Sol. Ongeveer drie Sol is een euro. Het gemiddelde inkomen in Peru is drie tot vierhonderd euro.
Op 21 oktober gingen we met de taxi naar Ollantaytambo. Vanuit dat stadje dat op circa anderhalf uur rijden van Cuzco ligt, konden we op de trein naar Machu Picchu stappen.
Machu Picchu
De treinreis naar Machu Picchu is een hele ervaring.
De trein rijdt op een rustig tempo dwars door de bergen. Behoudens een enkel gehucht hebben we twee uren achtereen enkel natuurschoon aanschouwd. We kwamen aan in een dorpje genaamd Aguas Calientes (Spaans: warm water).
Het plaatsje oogt als een stadje uit een Cowboyfilm. Het viel ons op dat er geen auto’s rijden. Ons hotel heette het Gringo Bill Hotel. En inderdaad, in het plaatsje struikel je over de Gringo’s (Gringo staat voor buitenlanders en Noord-Amerikanen in het bijzonder).
Misschien overdreven van mij maar toen ik een mug (het kan ook een vlieg geweest zijn hoor) zag, heb ik gelijk een dubbele portie muggenspray opgedaan. Er zijn enkele muggensoorten in Peru waar je, om gezondheidsredenen, liever niet mee in contact wil komen.
In Aguas Calientes dat ook ‘Pueblo Machu Picchu’ genoemd wordt, hebben we ’s avonds in een restaurantje gegeten. Nu hebben we in Peru verschillende malen voortreffelijk gegeten maar dat kan niet gezegd worden over Aguas Calientes. Ik heb het vermoeden dat de lokale cuisine de smaak van de toerist niet erg hoog heeft zitten.
De volgende dag zijn we met de bus naar het wereldwonder Machu Picchu, de stad van de Inca’s geweest. De busreis was al een avontuur. Over hele smalle weggetjes ging de bus steil omhoog. Eenmaal bij de Gate van het park viel mijn geld uit mijn portefeuille. Gelukkig konden we het geld weer snel bijeenrapen maar het was toch een angstig moment.
De ruïnes van Machu Picchu zijn uiteraard de moeite waard om te bezoeken. Ik vrees dat ik toch niet de antenne heb om er heel gevoelig van te worden, misschien dan toch iets te veel een nuchtere Hollander? Maar ik realiseer me dat deze stad voor Ruth heel belangrijk moet zijn. De ruïnes vertellen het nationale verhaal en Machu Picchu is een belangrijk stuk van het culturele erfgoed van Peru.
Na een paar uur wandelen en klimmen zijn we teruggegaan naar de bus en hebben we vanuit Aguas Calientes de trein naar Cuzco genomen.
De terugreis was hilarisch. Het begon er al mee dat we op het treinstation als lunch chips en chocolade hebben gegeten omdat we de restaurants in het plaatsje Aguas Calientes al hadden afgeschreven vanwege de teleurstellende maaltijd de dag ervoor.
Eenmaal in de trein wist Ruth het voor mekaar te krijgen dat we zonder bijbetalen mochten blijven zitten tot aan de rand van Cuzco. Daardoor hoefde we niet via Ollaytantambo een taxi te nemen en kregen we in het laatste deel van de treinreis een bergketen te zien om u tegen te zeggen.
In de trein was een Amerikaanse dame die urenlang met mensen aan het praten was. Zij zat een paar banken achter ons maar was luid en duidelijk te horen. Haar zinsnede ‘My husband and I’ schalde voortdurend door de coupé. Zij heette mevrouw Dallas.
Ruth en ik vroegen ons af of meneer Dallas ook in de trein aanwezig was. Hij deed immers zijn mond niet open. En ja hoor, na verloop van een paar uur zagen we een meneer naar het toilet lopen. Hij keek achterom toen hij van mevrouw Dallas enkele instructies meekreeg. ‘’Dat moet meneer Dallas zijn,’’ opperde Ruth en dat bleek ook zo te zijn.
Eenmaal terug in Cuzco hadden we nog een overnachting in een geweldig hotel met een al even goed ontbijt en namen daarna het vliegtuig naar Lima om vandaaruit direct over te stappen naar Tarapoto. De reis van Cuzco naar Tarapota heeft ons in een dag door drie landschapsvormen geleid. Cuzco ligt in de bergen (Sierra), Lima ligt aan de kust (Costa) en Tarapoto in het Amazone Laagland (Selva).
Tarapoto, Picota & Moyomamba
Op het vliegveld in Tarapoto sprak ik iemand ik iemand met een Keppel op. Ik vroeg hem of hij naar Tarapoto was gegaan om voor de Shabbat een Minyan te maken. Er kan immers alleen een dienst plaatsvinden in een Synagoge bij tien of meer personen en mijn vermoeden was dat er in de Selva (de regio van het tropisch regenwoud) niet veel Joden zouden wonen. David bleek er al tien jaar te wonen en te werken. Hij nodigde ons uit om met hem de Shabbat te vieren. Het leek mij wel heel leuk maar in het licht van de reis was daar eigenlijk geen tijd voor.
Op het vliegveld was het flink warm ook al was het al later op de avond. We werden opgehaald door de moeder en de jongste zus van Ruth. Vanaf het vliegveld zijn we naar het dorp Picota gereden alwaar de andere zussen ons opwachtten.
Ze waren blij Ruth te zien en met de koffer met 23 kilo aan cadeaus die we hadden meegebracht.
De volgende ochtend hebben we bij de moeder van Ruth koffiegedronken. Daarna zijn we een wandeltocht door Picota gaan maken. Ruth heeft daar enkele jaren gewoond. Bij een café hebben we Inca Cola en gebakken bananen genomen.
Zowel Sandy als Conie (twee zussen) werken bij de Farmacia in Picota. We hebben gekeken of we ze konden vinden maar ze waren elders bezig. Beide zussen combineren werk met een opleiding en zijn daardoor zes dagen per week een uur of veertien bezig met werken of met leren. Conie heeft een dochter van vijf jaar en dat meisje was al snel heel dol op mij. Ik was gelijk haar Tio (Spaans: oom).
Ruth en ik zijn relatief snel weer terug gegaan naar Tarapoto. In Picota was het te warm en het is een dorp waar in beginsel niks te doen is. De moeder en zussen van Ruth hebben ons daarna in Tarapoto bezocht.
We zijn met z’n allen vanuit Tarapoto een dag naar Lamas geweest. In dat plaatsje is een leuk kasteel dat we bezocht hebben. De zussen van Ruth plagen elkaar de hele tijd waardoor we veel hebben moeten lachen. In Lamas hebben we ijs gegeten bij een Gelateria. De dame die ons bediende en tevens eigenaresse was, was net iets te vriendelijk waardoor ik opeens een Roald Dahl gevoel kreeg. (In de betekenis van iemand die in het echt wellicht beduidend minder zoet is dan zij zich haar voordoet).
In Lamas was een folkloristisch dansfestival aan de gang. We gingen ernaartoe. Oriana, de jongste zus van Ruth, wist me over te halen om samen met haar mee te dansen. Dat vond ik superleuk natuurlijk maar naast haar was ik min of meer een dansende beer.
Nadat de zussen weer teruggingen naar Picota zijn Ruth, haar moeder en ik naar Moyobamba gegaan. In Moyobamba is Ruth geboren en haar wortels liggen vooral in deze stad. Moyomamba is vooral bekend als stad van de Orchideeën. We hebben dan ook een Orchideeëntuin bezocht.
Op de straat zagen we een katoenplant. Ik grapte dat ik dacht dat katoen van schapen kwam. Oh nee, dat was wol, mijn fout. De thermale baden in Moyobamba was heel aangenaam. We zijn in water gaan relaxen. Ieder bad heeft zijn eigen temperatuur.
In een van de baden kwam een hele groep jongens van een jaar of twaalf ook badderen. Opeens zag ik een twintigtal jongens naar mij toe kwamen die heel geïnteresseerd waren in wie ik was, waar ik vandaan kwam, welke taal ik sprak en nog veel meer. Ik had daar plezier in en het laat zien dat het ook leuk kan zijn om een Gringo te zijn. Uiteindelijk heeft de leraar die hun begeleidde van ons allen een foto gemaakt.
In de Selva is het transportmiddel hoofdzakelijk de moto taxi, een overdekte brommer.
Het was geestig om met de moto taxi door de straten te crossen alhoewel ik menig maal bang was dat hij om zou vallen. Eenmaal weer terug in Tarapoto hebben we afscheid genomen van de moeder van Ruth en zijn wij met het vliegtuig naar Lima gegaan.
De laatste dagen, hernieuwde kennismaking met Lima
De tweede ronde Lima heb ik leuker gevonden dan de eerste. Een van de belangrijkste oorzaken is dat we tijdens deze tweede ronde een bezoek hebben gebracht aan de binnenstad. Dat oude deel van Lima, waar de kathedralen en het Presidentieel Paleis zich bevinden, is opeens net zo mooi als Cuzco.
Tot een hoogtepunt reken ik de lunch in Hotel Bolivar. Dit Hotel is genoemd naar de Zuid-Amerikaanse vrijheidsstrijder Simon Bolivar.
Ruth en ik namen daar Inca Cola en Papa a la Huancaina (aardappelen met gele saus) en als dessert Limoen gebak. Dat de keuken van Peru tot de top van de wereld gerekend mag worden, bewijst Hotel Bolivar. In de lunchroom van het hotel zat ook een groep monniken.
Het verbaasde mij dat deze geestelijken ook van een dure maaltijd gebruik maakten. In Peru heerst behoorlijk wat armoede en je zou verwachten dat geestelijken zich solidair opstellen met het grootste deel van het volk. Daarom dacht ik dat deze groep wellicht samengesteld was uit leden van een Limanese toneelvereniging maar Ruth verzekerde mij dat dit niet het geval was.
Ik zag allerlei aanknopingspunten in Peru die een aanleiding zouden kunnen zijn om er nog eens wederom naartoe te gaan. Een paar zal ik noemen: de klokken en het orgel in Cuzco, de Joodse gemeente, het orkest en conservatorium van Lima en natuurlijk de familie van Ruth.
In Lima hebben we sushi gegeten met Lorena (oudere zus van Ruth) en haar man Caesar en hun zoon en dochter. Daarna gingen we naar de bioscoop van Plaza San Miguel.
We zijn in het theater naar een concert geweest waar het orkest van Lima en een violist uit Canada onder andere een concert van Brahms uitvoerden. We zaten op de eerste rij en hadden dan ook een prima zicht op de musici.
Op de laatste dag hadden we pas ’s avonds een vliegtuig naar Nederland en het was een vlucht via Parijs. Bovendien werd de vlucht uitgevoerd door Air France in plaats van KLM. (KLM is echt veel beter). Alhoewel de terugreis vanwege deze factoren minder goed was dan de heenreis, viel de Jetlag mee en waren we op 4 november weer gezond en wel thuis.
Introduction
On September 10, 2018, Ruth and I married. As a honeymoon destination, we had chosen Ruth’s motherland, Peru. However, we had to save money for a while to make the trip. Eventually we were able to board the plane on October 16, 2019 and we arrived in Lima the same day (because of the time difference indeed the same day). The journey is so long that a direct flight can almost be called a must. The airport is located in the Callao district, by the sea. From there it took two hours to reach the hotel by taxi.
The first days in Lima
We had a hotel in the Miraflores district. That is more or less the district where all tourists go because of the good hotels, restaurants and shops.
It’s important that you know which direction you’re heading. Ruth knows the way very well and knew that certain districts, which are sometimes inconspicuously close to Miraflores, are dangerous.
In Miraflores we took coffee and churros (a snack made of fried dough) at Manolo. This restaurant is very well known in Lima. We visited the Larcomar Shopping Centre where we used lunch overlooking the Pacific Ocean.
We could walk from Miraflores to the Barrancos district where we admired the Bridge of Sighs (Puente de los Suspiros). At the bridge, street musicians played the song La Flor de la Canela (the Cinnamon Flower) that is our favorite song and I often play it on the carillon in the Netherlands.
Cuzco
On October 18, we took the plane to the ‘imperial’ city of Cuzco. The term imperial is because it was the capital of the Inca’s empire before the sixteenth century.
Cuzco is very high. I thought it wasn’t going to be such a big deal, but when the doors of the plane opened, I almost fainted because of the altitude. At the hotel, staff advised us to drink Coca tea as a medicine for altitude sickness. In addition to drinking this tea and eating coca sweets, we bought tablets from the pharmacy.
The city is beautiful and the main square, the Plaza de Armas, is a place where you can have multiple days of entertainment. Eye-catcher are two cathedrals. In one of the cathedrals we walked in when a first communion took place. The cathedral is frequently used. We heard the bells at a wedding ceremony and the cathedral has been opened to tourists. One thing is for sure, Peru is a very Catholic country where faith in everything is perceptible and palpable.
We visited the Museo Inca. There I learned that the Inca Empire was actually just at full force when the Spaniards conquered the country in the sixteenth century. I am surprised that in South America the language is Spanish, even though you would suspect that everyone would prefer to forget the language of the oppressors as soon as possible?
I understand at least in Cuzco the native language, Quechua, is also spoken.
Cuzco is already high, but it seemed like a nice idea to climb a long way. Through an artist’s district we were able to walk to the highest district. There we took a picture with Peruvians dressed in costumes.
In Cuzco you will find many shops with alpaca products. Probably tourists will mainly buy the alpaca scarves, sweaters and related products because although it is cheap for us, the average Peruvian doesn’t earn much. The currency in Peru is the Sol. About three Sol is a euro. The average income in Peru is three to four hundred euros.
On October 21, we took a taxi to Ollantaytambo. From that town, about an hour and a half drive from Cuzco, we were able to board the train to Machu Picchu.
Machu Picchu
The train journey to Machu Picchu is a great experience.
The train runs at a slow pace right through the mountains.
We arrived in a village called Aguas Calientes (Spanish: hot water).
The town looks like a town from a Cowboy movie. We noticed that there are no cars driving. Our hotel was called the Gringo Bill Hotel. And indeed, in the town you stumble over the Gringo’s (Gringo stands for foreigners and North Americans in particular).
In Aguas Calientes, also called ‘Pueblo Machu Picchu’, we ate in a restaurant in the evening. Now we have eaten in Peru several times exquisitely but that cannot be said about Aguas Calientes. I suspect that local cuisine does not estimate the taste of the tourist as very high.
The next day we went by bus to the world wonder Machu Picchu, the city of the Incas. The bus trip was already an adventure. Over very narrow roads, the bus went up steeply. Once at the Gate of the park, my money fell out of my wallet. Fortunately, we were able to pick up the money quickly again, but it was still an anxious moment.
The ruins of Machu Picchu are obviously worth visiting. I’m afraid I don’t have the antenna to become very sensitive, maybe a little too much of a sober Dutchman? But I realize that this town must be very important to Ruth. The ruins tell the national story and Machu Picchu is an important piece of Peru’s cultural heritage.
After a few hours of walking and climbing we went back to the bus and we took the train from Aguas Calientes to Cuzco.
The return trip was hilarious. It already started that we ate chips and chocolate at the train station for lunch because we had already written off the restaurants in the town of Aguas Calientes because of the disappointing meal the day before.
Once on the train Ruth managed that we could sit without extra payment until the outskirts of Cuzco. As a result, we didn’t have to take a taxi via Ollaytantambo and we got to see amazing mountain views.
On the train there was an American lady who spent hours talking to people. She was a few benches behind us but was loud and clear to hear. Her phrase ‘My husband and I’ swayed through the cabin for a long time. Her name was Mrs Dallas.
Ruth and I wondered if Mr. Dallas was on the train, too. After all, he didn’t open his mouth. And yes, after a few hours we saw a gentleman walking to the bathroom. He looked back when he got some instructions from Mrs. Dallas. “That must be Mr. Dallas,” Ruth suggested, and that turned out to be the case.
Once back in Cuzco we had another night in a great hotel with an equally good breakfast and then took the plane to Lima to switch directly to Tarapoto. The journey from Cuzco to Tarapota led us through three landscape forms in a day. Cuzco is located in the mountains (Sierra), Lima is located on the coast (Costa) and Tarapoto in the Amazon Lowlands (Selva).
Tarapoto, Picota & Moyomamba
At the airport it was quite hot even though it was already late in the evening. We were picked up by Ruth’s mother and youngest sister. From the airport we drove to the village of Picota where the other sisters were waiting for us.
They were happy to see Ruth and were happy about the suitcase with 23 kilos of gifts we brought. The next morning, we had coffee with Ruth’s mother. After that we went to take a walking tour of Picota. Ruth lived there for several years. At a café we took Inca Cola and baked bananas.
Both Sandy and Conie (two sisters) work at the Farmacia in Picota. We checked if we could find them, but they were working elsewhere. Both sisters combine work with training and are therefore working or learning six days a week for about fourteen hours.
Conie has a five-year-old daughter and that girl soon liked me very much. I was right her Tio (Spanish: Uncle).
Ruth and I went back to Tarapoto relatively soon. In Picota it was too hot and it is a village where, in principle, there is nothing to do. Ruth’s mother and sisters visited us in Tarapoto afterwards.
We’ve all been to the city ‘Lamas’ nearby Tarapoto for a day. In that place there is a nice castle that we visited. Ruth’s sisters tease each other all the time so we laughed a lot. In Lamas we ate ice cream at a Gelateria. The lady who served us was also the owner. She was just a little too friendly, so I suddenly got a Roald Dahl feeling. (In the sense of someone who is in real life perhaps significantly less sweet than she appears).
In Lamas a folkloric dance festival was organized. We went there. Oriana, Ruth’s youngest sister, managed to persuade me to dance with her. Of course, I liked that, but besides her I was more or less a dancing bear.
After the sisters went back to Picota, Ruth, her mother and I went to Moyobamba. In Moyobamba Ruth was born and her roots are mainly in this city. Moyomamba is best known as a city of orchids. We have visited an Orchid Garden.
On the street we saw a cotton plant. I joked that I thought cotton came from sheep. Oh, no, that was wool, my fault.
The thermal baths in Moyobamba were very pleasant. We started to relax in water. Each bath has its own temperature.
In one of the baths, a whole group of boys of about 12 years also bathed. All of a sudden, I saw about twenty lads coming to me who were very interested in who I was, where I came from, what language I spoke and much more. I had fun in that and it shows that it can also be nice to be a Gringo. Eventually, the teacher who accompanied them, took a picture of us all.
In the Selva the means of transport is mainly the moto taxi, an indoor moped.
It was witty to cross the streets by moto taxi even though I was afraid he would fall over. Once back in Tarapoto we said goodbye to Ruth’s mother and we went by plane to Lima.
The last few days, renewing introduction to Lima
I liked the second round lima more than the first. One of the main reasons is that during this second round we visited the city centre. That old part of Lima, where the cathedrals and the Presidential Palace are located, is just as beautiful as Cuzco.
We had lunch at Hotel Bolivar. This Hotel is named after the South American freedom fighter Simon Bolivar.
Ruth and I took inca Cola and ‘Papa a la Huancaina’ (potatoes with yellow sauce) and lime pastry. Hotel Bolivar proves that Peru’s cuisine can be counted among the top of the world. In the hotel’s lunch room there was also a group of monks.
I was surprised that these clergy also used an expensive meal. There is a lot of poverty in Peru and you would expect clergy to stand solidarity with most of the people. That’s why I thought this group might have been composed of members of a Lima Theater Association, but Ruth assured me that this was not the case.
In Lima we ate at a sushi restaurant with Lorena (older sister of Ruth) and her husband Caesar and their son and daughter. Then we went to the cinema of Plaza San Miguel.
We went to the theatre for a concert where the Lima orchestra and a violinist from Canada performed a concert by Brahms. We sat in the front row and had a good view of the musicians.
On the last day we didn’t have a plane to the Netherlands until the evening and it was a flight via Paris. In addition, the flight was operated by Air France instead of KLM. (KLM is really much better). Although these factors made the return flight harsh, the Jetlag was not too bad and we arrived home healthy on November 4.
Polacca Journal 